Als Moederdag niet enkel vreugde brengt
Moederdag… Is dit voor jou een dag vol vreugde? Of is dit eerder een dag van verdriet, gemis en pijn? Of misschien wel een combinatie van beiden? Vreugde, omdat je het kan vieren met je andere kinderen, maar ook verdriet om een kindje dat je tijdens je zwangerschap werd afgenomen.
Ik wil deze week, in de aanloop naar Moederdag, aandacht hebben voor alle mama’s die hun kindje niet in hun armen kunnen nemen. Er bestaan veel websites en blogs waar gelukkige mama’s vertellen over hun zwangerschap en bevalling. Ik wil graag een plek creëren waar mama’s die hun kindje verloren tijdens of kort na de zwangerschap, hùn verhaal kunnen vertellen. Hun verhaal van gemis en pijn, maar ook hun
verhaal van liefde voor hun kindje. Zo kunnen veel mama’s herkenning en erkenning vinden in deze verhalen.
Ik krijg vaak mooie reacties en ontroerende verhalen van mama’s die hun kindje nooit levend in hun armen mochten houden. Van mama’s die al vroeg in de zwangerschap hun kindje verloren door een miskraam of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Maar ook zij zijn mama geworden. Een zwangerschap verandert je diep vanbinnen, of je nadien een kindje in je armen hebt of niet. Het maakt niet uit hoelang je zwanger was of hoe lang het geleden is. Deze mama’s voelen vaak veel onmacht, verdriet en wanhoop, maar vooral ook veel liefde, dankbaarheid en hoop.
Ben jij een kindje verloren tijdens de zwangerschap, recent of vele jaren geleden?
En wil je jouw verhaal graag delen zodat je er andere mama’s mee kan steunen en zodat jij (nog) eens over je kindje kan vertellen?
Het maakt niet uit hoe lang je zwanger was of hoe lang het geleden is.
- Je kreeg een miskraam heel vroeg in de zwangerschap en je hebt enkel een positieve zwangerschapstest en een enkele echofoto om te koesteren?
- Je was zwanger van een tweeling maar 1 kindje overleed in de baarmoeder?
- Je ontdekte dat jouw kindje een afwijking had waardoor je de loodzware beslissing moest nemen om je zwangerschap af te breken?
- Je werd zwanger in moeilijke omstandigheden en besloot de zwangerschap af te breken omdat je je kindje niet zou kunnen geven wat het verdiende?
- Je was zwanger en je werd verplicht om je kindje vlak na de geboorte af te staan?
Dit zijn maar enkele voorbeelden. Elke zwangerschap is uniek, elk verhaal is uniek. Vroeger stond men veel minder stil bij zwangerschapsverlies en werd het niet echt toegelaten om te rouwen om een kindje dat tijdens of kort na de zwangerschap overleed. Ik merk dat er nog veel verborgen verdriet zit bij ouders bij wie de zwangerschap tientallen jaren geleden fout liep.
Ben jij zo iemand of ken jij iemand die dit heeft meegemaakt? Dan nodig ik je uit om jouw verhaal te delen. Dat kan perfect anoniem gebeuren. Stuur een mailtje naar sigrid@verliesenveerkracht.be. Het moet geen lang verhaal zijn, je hoeft het niet alleen te doen, ik help je waar nodig. Ik zoek ook geen perfecte teksten, ik zoek vooral eerlijke verhalen waar andere mama’s zich in kunnen herkennen. Ik hoop snel wat van je te horen.
*Update | Ook al lees jij dit blogbericht pas lang na publicatie, weet dat ik blijf open staan voor jouw verhaal. Je mag mij nog steeds je verhaal doorsturen.
