Begeleiding na een abortus
Je onderbrak een zwangerschap om sociale redenen en je voelt dat dit meer aandacht nodig heeft
over abortus
In België is een abortus mogelijk tot 12 weken zwangerschap (14 weken na de eerste dag van je laatste menstruatie) en er worden er jaarlijks iets meer dan 18.000 uitgevoerd. Je bent dus zeker niet alleen in jouw situatie maar het taboe rond abortus maakt dat vrouwen er niet over praten. Vaak uit schaamte, of angst voor het oordeel van anderen. Toch kan de emotionele impact van een abortus erg groot zijn. Als je niet kunt praten over zoiets belangrijks in je leven, dan kun je je hierdoor heel eenzaam gaan voelen. Het is ook niet omdat vrouwen er niet over praten, dat ze er niet aan denken. Velen zwijgen erover omdat het net téveel pijn doet.
Misverstanden over abortus
Een hardnekkig misverstand is dat het vooral tienermeisjes zijn die ongewenst zwanger worden. De gemiddelde abortusleeftijd is echter 29 jaar en in bijna 40% van de gevallen is de vrouw tussen 30 en 39 jaar. Dit zijn vaak vrouwen die al kinderen hebben en geen actieve kinderwens meer hebben.
Een ander misverstand is dat je geen verdriet hebt of mag hebben omdat je zelf de beslissing genomen hebt. De realiteit is echter dat je juist heel veel verdriet kunt hebben om iets waar je toch zelf voor gekozen hebt. Jij hebt de beslissing genomen, jij hebt die verantwoordelijkheid te dragen, en ook jij kunt verdriet, boosheid en gemis voelen.
Nog een misverstand is dat verdriet hebben om de abortus hetzelfde zou zijn als spijt hebben van de abortus. Een vrouw die verdriet heeft omdat ze een abortus onderging, heeft niet per sé spijt van de abortus. Veel vrouwen voelen verdriet en gemis maar blijven toch achter hun keuze staan. Dit zijn echt 2 afzonderlijke zaken. Daarnaast kan het zijn dat je wel spijt voelt: spijt omdat je zwanger werd, spijt omdat je zwanger werd van díe partner, of spijt omdat je niet beter geïnformeerd werd over je mogelijkheden. Ook dat is iets anders dan spijt hebben van de keuze die je maakte. Er zijn vrouwen die achter hun keuze van toen blijven staan of er nu anders over denken, dat is allebei oké.
Ook als je zelf de beslissing genomen hebt, kan en mag je veel verdriet voelen
De impact van een abortus
De abortus kan een grote en blijvende invloed hebben op jou als vrouw, op hoe je in het leven staat, op je zelfbeeld, en op je relatie. De beslissing tot abortus kan partners uit elkaar drijven. Er goed over praten en zonder verwijten écht opnieuw voor elkaar kiezen kan essentieel zijn voor het voortbestaan van jullie relatie. Ook op andere relaties kan er een invoed zijn, zoals op je relatie met je familie, je vrienden, collega’s,…
De abortus kan er ook voor zorgen dat je andere keuzes gaat maken in je werk. Ook op je volgende zwangerschappen en op je andere kinderen kan de abortus invloed hebben.
Misschien heeft de impact van jouw abortus jou ook wel verrast. Na het ontdekken van je ongewenste zwangerschap kom je in een rollercoaster terecht waarbij je op korte termijn een beslissing moet nemen. Een intens proces van afwegen, keuzes maken en een medische ingreep. Een periode waarin je op automatische piloot leeft en je verdoofd voelt. Het enige dat je wil is dat dit zo snel mogelijk voorbij is. Na de ingreep hoop je je leven van voor de zwangerschap weer op te nemen, en dan kan het je verrassen dat de abortus ook nog een emotionele impact heeft.
Boosheid is een veel voorkomende en verwarrende emotie. Je kunt boos zijn op alles en iedereen. Zelfs ook op je eigen lichaam omdat het je in de steek gelaten heeft. Je bent immers zwanger geworden terwijl je dat helemaal niet wou.
Vaak worden vrouwen enkele maanden na een abortus gepland zwanger en is dit kindje heel gewenst. Hoe vreemd ook, een abortus zet vaak moedergevoelens in werking en kan een kinderwens activeren. Dit kan het extra lastig maken om met de abortus om te gaan en hieruit kunnen gevoelens van spijt ontstaan.
Taboe doorbreken
Op abortus rusten nog heel wat taboes. Ten eerste is er het taboe rond de ongeplande zwangerschap: ‘hoe kun je nu nog ongewenst zwanger raken, met alle beschikbare anti-conceptiemogelijkheden?!’… Dan is er het taboe rond de abortus zelf: ‘hoe kun je in godsnaam voor een abortus kiezen?!… En tenslotte is er nog het taboe rond de emotionele verwerking: ‘hoe kun je nu verdriet hebben als je er zelf voor gekozen hebt?!…
Ik wil deze taboes graag doorbreken en dit thema bespreekbaar maken voor vrouwen die behoefte hebben om er in alle discretie over te praten. De beslissing om een zwangerschap stop te zetten kan mentaal zwaar zijn en ook nadien je leven blijven beïnvloeden. Er is dan ook nood aan goede begeleiding.
Begeleiding na abortus
Ik wil deze taboes graag doorbreken en dit thema bespreekbaar maken voor vrouwen die behoefte hebben om er in alle discretie over te praten. De beslissing om een zwangerschap stop te zetten kan mentaal zwaar zijn en ook nadien je leven blijven beïnvloeden. Er is dan ook nood aan goede begeleiding.
In mijn praktijk bied ik trajecten aan, speciaal voor vrouwen die (ooit) een abortus ondergingen. Ik luister zonder oordeel naar je verhaal, help de wirwar aan emoties te ontrafelen zodat je er beter mee om kunt gaan en laat je zien welke plek de abortus inneemt in je leven. Vaak vertellen vrouwen mij dat ze zich bewust niet hebben willen hechten aan het kindje van de abortus. Dat klinkt logisch, maar kan de verwerking nadien wel extra moeilijk maken. Dit is waar ik je bij help.
Na een abortus is rouwen niet alleen toegestaan, maar ook écht nodig
Wat anderen vertellen
Ik dacht ook dat dit wel zou overgaan en normaal is, maar het verdriet werd alleen moeilijker dus zette ik de stap om toch hulp te zoeken om hiermee om te gaan. Ik zocht heel wat af op het internet maar toen ik de eerste tekst las op de website van Verlies en Veerkracht, voelde ik enorm dat hier beschreven werd hoe ik me precies voelde. De eerste ontmoeting was zo aangenaam en warm, dat ik wist dat ik goed zat. Ik volgde erna het traject en heb op verschillende manieren geleerd om dit een plaats te geven, manieren die ik zelf nooit zou bedacht hebben maar die me enorm geholpen hebben om sterker te worden en alles te aanvaarden. Het heeft nu voor altijd een plaats in mijn hart en rust in mijn hoofd.
Als er mama’s zijn die struggelen hiermee om te gaan: vanuit mijn ervaring heeft het me enorm geholpen.
Dat rouwproces doorloop ik nu, enkele maanden later, nog steeds. En ik weet niet of ik ooit zal stoppen met dit te doorlopen. Maar nu weet ik dat dit oké is, dat ik het volste recht heb om verdrietig te zijn. En dat op zich verzacht de pijn al.
