Dit kan ik niet aan!
Zoals je uitgebreid op mijn website kunt lezen, begeleid ik moeders die hun kindje verloren, vaak vroeg in de zwangerschap. Vroeger werden deze (veel) te vroeg geboren kindjes snel bij hun moeder weg gehaald en, hoe cru dit ook klinkt, ze werden in het ziekenhuis als medisch afval beschouwd. Kreeg je een miskraam? Dan moest je daar vooral niet bij stil staan, het was een hoopje cellen waar toch wel iets mis mee was, volgende keer zou het vast wel beter gaan.
Leer je kindje kennen
Gelukkig wordt daar nu in veel gevallen (ja, ik hoor nog vaak uitzonderingen) heel anders mee omgegaan. Vanaf een zwangerschapsduur van ongeveer 8 à 10 weken kun je zien dat er echt al een mini mensje gevormd is. Je kindje is dan meestal al goed zichtbaar. Als je zwangerschap fout loopt kun je dus, hoe klein ook, je kindje zien, koesteren en er foto’s van te maken.
Foto's zijn helpend in je rouwproces
Vanaf het moment dat je kindje zichtbaar is, heb je de mogelijkheid om beroep te doen op een fotograaf van ‘Boven de wolken’, een organisatie die, volledig kosteloos, foto’s komt maken van jouw kindje zodat je mooie, blijvende herinneringen hebt. Door je kindje via de ‘Watermethode‘ te bewaren, kun je het goed zien en hele mooie foto’s maken die je achteraf zeker zullen helpen in je rouwproces.
Mijn cliënten brengen vaak foto’s van hun kindje mee tijdens de sessies en ik merk dat ze er veel steun en troost in vinden. Foto’s helpen ouders ook echt bij het leren leven met het verlies van hun kind. Ze willen ze graag met veel trots aan iedereen laten zien, want ook sterrenouders zijn fiere ouders. De foto’s worden ook vaak gebruikt om een afscheidsprentje mee te maken.
Dit kan ik niet aan!
Nu hoor ik regelmatig van de mama’s die bij mij komen dat mensen in hun omgeving die foto’s niet willen zien. Omdat ze dat niet aankunnen, of omdat ze dat raar vinden. Soms wordt het prentje aangepakt en snel weg gestopt, zonder er naar te kijken. Of wordt het andersom op de kast gezet met de tekst naar voren zodat de foto niet zichtbaar is. Dat kwetst deze ouders zo ontzettend hard! Ook zij zijn mama en papa geworden, ook zij willen hun kindje tonen, hoe klein en onvolgroeid het ook is.
Ik vind helemaal niet dat deze herinneringen moeten weg gestopt worden in een fotoboek, of dat ze onderin een kast bewaard moeten worden. Ik begrijp dat het voor sommige mensen lastig kan zijn om foto’s te zien, omdat het misschien raakt aan een verlies dat zij zelf meemaakten in het verleden. Maar ook deze kindjes mogen gezien worden, ook deze kindjes bestaan.
Ik wil jouw verhaal graag horen
Maar, lieve mama (of papa), Ben jij een kindje verloren tijdens de zwangerschap? En heb jij foto’s die je graag wilt delen, of wil jij je verhaal graag delen? Ik hoor het graag en maak hier graag ruimte voor in mijn blog. Want ook jouw kindje verdient erkenning. Dit kindje heeft van jou een mama (of een papa) gemaakt en daar mag je trots op zijn. Met elk kindje dat geboren wordt, wordt er immers ook een trotse mama en papa geboren.
Neem even contact met mij op via onderstaand formulier. Dan komen we snel met elkaar in contact en kun je mij jouw verhaal en foto doorsturen. Want ook jouw kindje doet ertoe.
