Wat je in je hart bewaart raak je nooit meer kwijt
Wat een blijdschap toen we erachter kwamen dat ik zwanger was. En ons geluk kon niet meer op toen we begin januari te horen kregen dat je een jongetje was! Dat was de grote wens van jouw papa.
Helaas bleek er bij de 20 weken echo een afwijking te zien. En daar begon onze rollercoaster. 2uur lang hebben de cardiologen en gynaecoloog gekeken naar jouw hartje. Het was te complex; meerdere grote hartafwijkingen bij elkaar zorgden ervoor dat jij geen kans op leven had en moesten we de moeilijkste beslissing maken; jou uit liefde laten gaan.
Met 22 weken en 3 dagen werd jij vlot, maar stil, geboren. Het is schrijnend dat dit jou is overkomen, maar tegelijkertijd ben ik zo trots op jou lieve Owen. Je hebt zoveel moois gebracht! Onder andere een nog hechtere band tussen jouw papa en mama. Je zorgt ervoor dat we positiever in het leven staan en we dankbaar zijn voor hetgeen wat we hebben.
Dit is het aangrijpende verhaal van Lisa, de mama van Owen. Samen met de papa moest ze halverwege de zwangerschap een loodzware beslissing nemen want Owen blijkt geen goede levenskansen te hebben.
Lisa heeft hierover verschillende blogberichten geschreven die je kan lezen via de link in haar bio op Instagram (@liesaapie). Het schrijven van deze berichten helpt haar om rust te vinden in onzekere tijden. Daarnaast zorgen deze verhalen ook voor herkenning bij mama’s en papa’s die hetzelfde meemaken. In haar verhalen lees je meer over de zware keuze die ze moesten maken, en het daarbij horende verdriet en gemis. Maar je voelt ook de verbinding, de dankbaarheid en al het moois dat de kleine Owen gebracht heeft.
Wil jij ook graag jouw verhaal vertellen en jouw ervaringen delen met lotgenoten ? Stuur dan een berichtje naar sigrid@verliesenveerkracht.be. Ik kijk uit naar jouw reactie.
