Onverwerkt verlies
Het is heel belangrijk dat iedereen binnen een bepaald systeem of gezin zijn eigen plek inneemt. In dit blogbericht ga ik daar graag wat dieper op in.
Ons gezin, onze familie en onze voorouders hebben een veel grotere invloed op ons dan we vaak zelf beseffen. We weten allemaal dat we bepaalde karaktertrekken en fysieke kenmerken meekrijgen van onze ouders, maar daarnaast krijgen we ook onzichtbare patronen en overtuigingen mee.
Bepaalde waarden die jij meekreeg in je opvoeding geef je bewust door aan jouw kinderen terwijl je andere normen net heel bewust niet wil doorgeven omdat je het er niet mee eens bent of omdat ze niet meer bij onze leefomstandigheden passen. Onbewust draag je vaak ook onzichtbare ladingen mee waar je nooit bij stilgestaan hebt.
Patronen doorbreken
Bepaalde thema’s herhalen zich zo van generatie op generatie zonder dat deze doorbroken worden. Voorbeelden van dergelijke patronen zijn ‘geen grenzen durven aangeven’, ‘niet voor jezelf durven opkomen’, ‘bindingsangst’ of allerlei verslavingen. Als dit patronen zijn die in jouw familiesysteem thuishoren, zijn ze heel moeilijk te doorbreken. Als jij zelf moeilijkheden ondervindt om ongewenste patronen te doorbreken is het nuttig om eens te gaan kijken naar jouw eigen familiesysteem. Het kan zijn dat je onbewust iets uit je familiesysteem meedraagt wat soms al generaties doorwerkt.
Jouw familiesysteem
Vanaf het moment van je conceptie, ben jij onderdeel van het grote familiesysteem van je biologische ouders en voorouders. Ook al ken je hen niet en heb je geen enkel contact met je familieleden, toch blijf je voor altijd deel uitmaken van dit systeem.
Systemische wetmatigheden
Een systeem wil altijd compleet zijn en iedereen die er ooit deel van uitmaakte hoort erbij. Dat is ook de wetmatigheid die ik hier wil bespreken. Een familiesysteem voorziet een plek voor iedereen die ooit leefde in een familie en wil tevens ook dat alles wat er gebeurde onder ogen gezien wordt. Het is dus belangrijk om ook verdrietige gebeurtenissen te erkennen in plaats van ze in een doofpotje te steken en er nooit meer naar te kijken.
De reden hiervoor is dat onverwerkte gebeurtenissen uit het verleden in volgende generaties blijven terugkomen totdat ze aangepakt worden en een plaats krijgen. Ook gebeurtenissen uit je eigen leven verdienen het om gezien te worden. Door eens naar je eigen familiesysteem te kijken is het mogelijk om het evenwicht van jouw systeem te herstellen, zodat datgene wat gezien wil worden, ook gezien kan worden. Ongewenste patronen kunnen zo doorbroken worden.
Nu je dit weet, besef je wellicht ook welke impact een (onverwerkt) verlies zoals een miskraam, abortus of stilgeboren kindje kan hebben op je (gezins)leven, evenals kinderen of volwassenen die overleden zijn en familieleden waar je geen contact meer mee hebt.
Dit zijn allemaal traumatische verlieservaringen waar vaak niet voluit om gerouwd werd, soms zelfs al uit vorige generaties. Als we om verlieservaringen niet voluit rouwen, wordt iemand onbewust buiten het systeem geplaatst, waardoor er een lege plek ontstaat. We huilen wel maar echt rouwen betekent ook afscheid nemen en verantwoordelijkheid nemen voor het verlies. Zolang er niet echt gerouwd wordt kan diegene zijn plek niet innemen en blijft dit onverwerkt verlies doorwerken in de volgende generaties. Pas als iedereen, dus ook jij, je eigen plek weer inneemt kan er gerouwd worden en de lege plek en de leegte verwerkt worden.
