Waarom is de impact van een miskraam zo groot – deel II
In mijn vorig blogbericht besprak ik één van de redenen waarom een miskraam zo’n grote impact heeft op je leven en vandaag ga ik nog even verder met dit thema. Ik vertelde toen dat een miskraam vaak de eerste keer is dat je geconfronteerd wordt met het feit dat niet alles maakbaar is, dat je niet alles kunt plannen en dat het leven niet altijd loopt zoals je het bedacht hebt.
Vaak is het onbegrip uit de omgeving groot omdat voor hen het leven gewoon verder gaat. Als jouw zwangerschap in de eerste weken eindigt, dan heeft de buitenwereld je niet zwanger gezien en is er in hun belevingswereld dus niets veranderd, terwijl jouw wereld net ingestort is.
En dat is een aspect dat ik vandaag wil belichten.
Deel 2 – Jouw verdriet wordt bepaald door hoe hard jij naar dit kindje verlangde
Vaak begrijpen mensen niet hoe je zoveel verdriet kunt hebben om een fout gelopen zwangerschap als je nog maar enkele weken zwanger was. Je hebt je kindje niet gezien (buiten een knipperend puntje op het echo apparaat bij de gynaecoloog). Je kon je kindje nog niet voelen en je kon het nog niet echt leren kennen. Waarom heb je dan zoveel verdriet?
Het antwoord op deze vraag is dat jouw verdriet niet bepaald wordt door hoeveel weken je al zwanger was, maar wel door hoe erg jij naar dit kindje verlangde. Op het moment dat je een positieve zwangerschapstest in handen hebt begin je te dromen.
Op dat moment vindt er een identiteitsverschuiving plaats.
Je wordt mama.
Je bent mama!
Plots zie je overal zwangere vrouwen om je heen, op straat begin je kinderwagens te vergelijken en in de winkel loop je voor het eerst in je leven langs de babykleertjes. Je ziet jezelf al in het park wandelen met je baby en bedenkt dat je voortaan hele andere selectiecriteria zult hanteren bij het uitkiezen van een vakantiebestemming.
Op dat moment verandert alles. Eigenlijk ben je op dat moment al mama, ook al is je kindje nog maar enkele millimeters groot. Als deze zwangerschap dan fout loopt dan is dat voor jouw omgeving maar een klompje cellen dat verloren gegaan is, maar voor jou is dat je kind! Het maakt dus niet uit hoe lang je al zwanger was, het maakt zelfs niet uit hoe lang het geleden is, het verdriet en het gemis zullen er altijd zijn.
En dat rouwproces is hard en kan lang duren. Wat dit rouwproces zo moeilijk en gecompliceerd maakt is dat je weinig of geen herinneringen hebt, maar dat is voor een ander blogbericht.
