In mijn werk voor Troostcadeau.be krijg ik soms wel eens de opmerking dat ik veel met verdriet bezig ben. Ze vragen mij dan of dat niet zwaar is en of ik dat wel graag doe.
Het klopt dat de mensen voor wie mijn troost attenties bedoeld zijn, verdriet hebben. Iemand verliezen doet pijn, en die tranen en dat verdriet willen naar buiten. Maar even vaak zit er veel meer onder die laag verdriet. Mensen vertellen ook over de mooie tijden die ze samen met iemand gehad hebben, over de liefde die er geweest is, en die er na de dood nog steeds is. En die liefde zal er ook altijd zijn.
Vaak voel ik ook veel dankbaarheid bij mensen in rouw. Dankbaarheid voor wat geweest is. Dankbaarheid omdat ze die ene persoon in hun leven mochten hebben. Dankbaarheid voor alle momenten die ze samen hadden en voor de mooie herinneringen die ze kunnen koesteren,.
Vandaag viert men in Amerika Thanksgiving. Ik vind dat één van de mooiste Amerikaanse tradities. Traditioneel is dit de dag waarop men dankbaar is voor de oogst en voor alle andere goede dingen. Het is een echt familiefeest waarop families grote afstanden afleggen om samen te kunnen eten en feesten. Het traditionele gerecht bij dit diner is de ‘turkey’, de kalkoen. Voor het eten vertellen alle aanwezigen één voor één waar zij dankbaar voor zijn.
Alhoewel Thanksgiving bij ons niet echt gevierd wordt sta ik er alvast toch even bij stil. In gedachten zie ik een lange feesttafel met alle leuke mensen die mij het afgelopen jaar gesteund hebben en ik bedank hen omdat ze mij geholpen hebben mijn dromen waar te maken. En weet je wat het fijne is aan zo’n feesttafel in gedachten? Buiten het feit dat je kan eten wat je wil zonder er dik van te worden kun je ook iedereen laten aanschuiven die er in werkelijkheid helaas niet meer bij kan zijn…
Dus… Doe jij ook mee? Waar ben jij vandaag dankbaar voor?