Miskraam tijdens coronacrisis – deel 1

Ik maak mij zorgen om ouders die in deze periode een kindje verliezen tijdens de zwangerschap.  Wat de zonnigste periode in je leven zou worden is plots een hele triestige en eenzame periode geworden.  Een miskraam is nu nog meer dan ooit een stil verdriet.

Vandaag deel ik deel 1 van het verhaal van Sofie:

Op zaterdag 1 februari staat Sofie laat op.  Ze voelt zich niet zo lekker en de hormonen gieren door haar lichaam.  Ze voelt zich al enkele dagen anders dan normaal en heeft last van stemmingswisselingen.  Als ze later op de dag haar moeder aan de lijn heeft vraagt die al lachend aan Sofie of ze toch niet zwanger is.  Ze lacht even mee met haar moeder maar na dat telefoontje begint ze zich toch af te vragen of haar moeder misschien gelijk zou kunnen hebben.  Nog snel voor sluitingstijd haalt ze een zwangerschapstest in huis.

Op zondagochtend besluiten Sofie en haar man om te testen of Sofie zwanger is.  Een paar minuten later zitten ze beiden naar de positieve zwangerschapstest te staren.  Ze zijn super blij want hun eerste kindje blijkt op komst te zijn.  Sofie belt direct naar haar ouders en ook zij zijn dolgelukkig met de komst van hun eerste kleinkind.  Ook haar man belt zijn ouders op en ook die weten met hun geluk geen blijf.  Een kleintje op komst!  Eindelijk!

Op vrijdag 6 maart heeft Sofie een afspraak bij de gynaecoloog.  Dit is haar vrije dag, vandaar dat ze ervoor koos om op vrijdag naar het ziekenhuis te gaan voor een echo.  Zo hoeft ze haar collega’s nog niet in te lichten.  Bij de inwendige echo zien Sofie en haar man een mooi kloppend hartje.  De gynaecoloog feliciteert hen en geeft aan dat ze 8 weken zwanger zijn.

2 weken later verliest Sofie plots bloed.  Ze belt naar de gynaecoloog en deze stelt voor om langs te komen voor een echo om te kijken of alles in orde is.  Door het corona virus gelden er in het ziekenhuis extra strenge veiligheidsmaatregelen en moet Sofie alleen naar het ziekenhuis komen.  Haar man mag er niet bij zijn dit keer waardoor Sofie zich eerst wat onzeker voelt.  Maar ondertussen weet ze al hoe zo’n echo in zijn werk gaat en vol goede moed gaat Sofie naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis gaat de gynaecoloog meteen aan de slag.  ‘Zo, je bent nu 10 weken zwanger’, zegt hij, terwijl hij de koude gel tegen de buik van Sofie drukt.  Maar de glimlach van de gynaecoloog maak al gauw plaats voor een grote frons op zijn voorhoofd.  Geen knipperlichtje, geen kloppend hartje, niets.  Ze zien geen beweging en Sofies kindje ligt roerloos op de bodem van haar baarmoeder.  Ze hoort de gynaecoloog nog iets zeggen over een missed abortion maar momenteel dringt er niets tot haar door.

Haar wereld stort in.  Net nu ze haar man zo hard nodig heeft, is hij er niet…