Dit ziet er niet goed uit
Mijn man en ik hadden zo naar deze echo uitgekeken. Vorige keer hadden we een mooi kloppend hartje gezien maar meer zagen we toen eigenlijk nog niet. We werden toen gerust gesteld door de woorden van de gynaecoloog die zei dat alles er goed uit zag en dat onze zwangerschap precies op schema lag. Enthousiast hebben we toen deze tweede afspraak gemaakt.
Deze keer was het anders
Terwijl ik de gynaecoloog vertelde over de zwangerschapskwaaltjes waar ik last van had begon hij met zijn onderzoek. Het minst leuke van zo’n onderzoek is het moment waarop de gynaecoloog een koud, kleverig goedje op je buik strijkt. Bij mijn vorige zwangerschap was dat tenminste het geval. Maar nu was het dus anders. Erger nog, dat was dit keer het beste deel van heel het bezoek aan de gynaecoloog. Op dat moment waren we nog onbezorgd. Op geen enkel moment hadden we er bij stil gestaan dat het ook wel eens fout zou kunnen lopen.
Nadat het goedje op mijn buik mijn eigen lichaamstemperatuur had aangenomen en nadat de gynaecoloog enkele ogenblikken naar het echografiescherm gekeken had zei hij ‘Ik vrees dat ik geen goed nieuws heb, dit ziet er niet goed uit’.
Het verdriet dat ik toen voelde kan ik met geen woorden beschrijven
Niet goed?? Het verdriet dat ik toen voelde kan ik met geen woorden beschrijven. En dat verdriet dat zit er nu nog steeds. De leegte die toen in ons leven geslagen is, krijg ik niet meer opgevuld. Niemand wist iets van deze zwangerschap en bijgevolg wist ook bijna niemand van dit verlies. Ik kon met niemand over mijn miskraam praten en ik wou ook met niemand praten. In de dagen nadien heb ik het wel tegen mijn moeder verteld.
Mijn moeder reageerde eerder koel en zei dat dat nu eenmaal de natuur was en dat er waarschijnlijk toch van alles mis was en dat ik blij mocht zijn dat het zo vroeg in de zwangerschap gebeurde. BLIJ?! Ik ben toen al huilend naar huis gegaan en we hebben er nooit meer over gesproken. De band met mijn moeder is wel oké maar sinds die dag lijkt het wel alsof er een zekere afstand is tussen ons. Als ik zie hoe graag ze mijn dochtertje ziet dan ben ik blij maar dan voel ik ook weer de pijn omdat ze eigenlijk nog een kleinkind had kunnen hebben waar nooit over gesproken wordt…
