Vertel je je andere kinderen over je miskraam?
Vertel je jouw levende kinderen over je miskraam?
Deze vraag krijg ik regelmatig van mama’s: “Vertel ik mijn levende kinderen over mijn miskraam of afgebroken zwangerschap en indien ja, hoe vertel ik het dan?”
Mijn advies hierin is om je andere kinderen er zeker bij te betrekken. Ook verloren kindjes horen bij je gezin, dus je andere kinderen mogen zeker weten dat ze nog een broertje of een zusje hebben. Het verlies van een zwangerschap heeft een grote impact op de andere kinderen van je gezin, zowel op de kindjes die er al zijn als op de eventuele broertjes of zusjes die nog komen. Zolang je niet over je kindje vertelt, heeft het geen plek in je gezin en dit kan onbewust voor onrust en spanningen zorgen.
Misschien wil je het hen wel vertellen maar wacht je op het juiste moment. Maar wat is het juiste moment? Vaak wordt de drempel enkel groter naarmate je het langer uitstelt. Door er over te praten leer je je kinderen bovendien dat er in jullie gezin ook ruimte is om over lastige en verdrietige zaken te praten. Als ze weten wat er speelt zullen ze ook beter begrijpen waarom je soms huilt of triestig bent. Onbewust voelen je kinderen jouw emoties aan dus hoe graag je hen het verdriet ook wilt besparen, er open over zijn brengt rust in je gezin.
Deze tips gaan vooral over kleine kinderen. Zijn jouw kinderen groter of al volwassen? Lees dan even dit.
Hoe kun je jouw kinderen vertellen over je miskraam? - 5 tips
Tip 1 | Gebruik een mooi prentenboek
Voor jonge kinderen bestaan er hele mooie prentenboeken over het verlies van een zwangerschap. Door samen een boekje te lezen wordt het gemakkelijker om er met jonge kinderen over te praten. Hieronder enkele voorbeelden van prachtige prentenboekjes.
In de zee van mama's buik
Een teder verhaal over de verwachting van een baby die helaas niet levensvatbaar blijkt.
Kindje in de wolken
Een prentenboek dat vertelt dat een kindje soms niet blijft leven en naar de wolken gaat.
Tip 2 | Vertel er over als ze slapen
Misschien vind je het spannend om je kindjes te vertellen dat er nog baby’tjes in je buik gezeten hebben. Een eerste stapje kan dan zijn om ze er over te vertellen als ze slapen. Dit klinkt misschien gek maar zo kan jij je verhaal al eens oefenen en onbewust zullen ze er toch iets van meedragen.
Tip 3 | Weet wat je precies wil vertellen
Sta er vooraf bij stil wat je ze juist wil vertellen en wees voorbereid dat ze mogelijk nog wat vragen zullen stellen. Wil je vooral de feiten benoemen of wil je vooral benadrukken welk gevoel je erbij hebt? Heb je je kindje een naam gegeven? Wat vertel je over het geslacht van je kindje? Het is moeilijk te voorspellen welke vragen ze zullen stellen maar je kunt er vooraf wel over nadenken wat je ze precies gaat vertellen.
Tip 4 | Wees je ervan bewust dat kinderen anders rouwen dan volwassenen
Kinderen beschikken over een heel handig natuurlijk systeem dat hen beschermt tegen teveel verdriet. Het ene moment kunnen ze enorm meeleven en ook verdriet hebben en een volgend moment zijn ze alweer vrolijk aan het spelen. Weet dat deze afwisseling heel normaal is. Een kind zal zijn of haar emoties soms gemakkelijker uiten door een tekening te maken dan door er over te praten.
Tip 5 | Je kind begrijpt wat het op dat moment aankan
Ook al is je kindje nog klein, het zal van jouw verhaal meekrijgen wat het op dat moment aankan. Het is voldoende dat het weet dat er nog andere kindjes geweest zijn en dat ook deze kindjes bij jullie gezin horen. Mogelijk zal jouw kind erover tekenen of kunstwerkjes maken voor zijn of haar broertje of zusje. Door ‘s avonds samen een kaarsje te branden nodig je je kind uit om er even bij stil te staan en is er ruimte om het er even over te hebben.
Heb je hierbij nog bijkomende vragen? Heb je nog twijfels? Stuur mij dan zeker een berichtje, dan denk ik met je mee.
Voel je dat jouw emoties rond het verlies van je kindje nog te hevig zijn en heb je het daardoor nog niet aan je kinderen verteld? Dan is het mogelijk beter om eerst je eigen ervaringen rond je miskraam te verwerken. Je bent heel welkom bij mij met alles wat er speelt.
Tot slot nog even dit
Mogelijk dateert jouw zwangerschapsverlies van vele jaren geleden en zijn je kinderen ondertussen volwassen. Misschien denken ze zelf al aan kinderen of hebben ze zelf al kinderen, en ben jij dus al grootmoeder. Vroeger heerste er nog een veel groter taboe op verlies in de zwangerschap en de kans is groot dat jij er toen niet met je kinderen over gesproken hebt. Weet dat het nooit te laat is. Ga alsnog het gesprek aan met je volwassen kinderen. Onbewust voelen ze wellicht aan dat er iets niet klopt in hun leven. Een gesprek kan hierin veel rust brengen. Als je zelf de beslissing moest nemen om een zwangerschap af te breken, spelen er mogelijk ook gevoelens van spijt, schuld en schaamte mee. Dit maakt het vaak nog moeilijker om er over te praten maar zal nadien ongetwijfeld ruimte geven.
Laatst ontving ik Linda in mijn praktijk, een vrouw van 56 jaar. Haar moeder was onlangs overleden. Op haar sterfbed had ze haar dochter nog snel over haar 2 miskramen verteld. Tijdens haar laatste dagen waren de lege plaatsen in het gezin extra voelbaar. Linda was opgevoed als enig kind maar plots bleken er nog 2 oudere broertjes of zusjes te zijn. Linda zit nu met veel vragen en zou er zo graag nog eens met haar moeder over praten maar daarvoor is het te laat…
Heb je een vraag? Laat het mij weten!
E-Book 'een miskraam verwerken, hoe doe je dat?'
